Hangi işi ücret almadan yapardınız?
Merhaba sevgili okurlar! Ben Türk Kızılay gönüllüsüyüm. 6 şubat depreminden bu yana içinde bulunduğum Türk Kızılay’da, bilhassa Çukurova şubesinde nice güzel zamanlar geçirdim. Bu yazımda kendimce bir şeyler karalayacağım.
Türk Kızılay 1868’den bu yana faaliyette bulunan Türkiye Cumhuriyetimizin çok önemli kuruluşlarından biridir. Son mevcutta adı siyasete karışmış ise de bu onun değerini düşürmemelidir.
Türk Kızılay’ı dillendirirken mevcut siyasi yahut ideolojik görüşünüzü bir kenara bırakıp realiteye bağlı kalarak Türk Kızılay’ının önemini kavramamız pek önemlidir.
İnsan onurunu korumak ve acil durumlarda yardım sağlamak misyonuyla hareket eden Türk Kızılay, normal hal durumlarında da eğitim, sağlık ve sosyal hizmetler dahilinde de çalışmalarını sürdürmektedir.
Adana ili Çukurova şubesi, birey, aile, okul… Birçok şekilde hizmet etmeye devam etmektedir.
Ben niye Türk Kızılay gönüllüsü oldum?
6 şubat zamanları ve öncesi… Şu anda olduğu gibi yine… Depresyondayım. Maalesef… Sosyal yaşantım sıfır. Akrabadan öteye gidememişim. Depresyonun dip zamanları yine… Bir şekilde zaman geçip gidiyor.
6 şubat… Deprem olayı patlak verdi. Kış kıyamet yakalandık. Kızılay, AFAD, Ahbap derken maddi bağışlar pek ala yerindeydi. Adana’ya gidince, o zaman Kayseri’deydim, sahada görev almak için ilk iş AFAD’a başvurmuştum. Ama yoğunluktan geri dönüş almadım. Sonrasında Kızılay’ın Gönüllü Ol portalını keşfettim ve oradan gönüllü olarak kayıt olup şubeye gidip ilk kez sahaya gitme fırsatını elde etmiştim.
Peki niye?
İnsana dokunmak… Bir insan dahi olsa kalbine sıcaklık verebilmek için gönüllü olmuştum. Cidden… Laf kalabalığı, kelime cambazlığı yapmak değil amacım. Bir insandan “Allah razı olsun.” duyumu alabilmek için gönüllü olmuştum.
Bundan berisi, sosyal yaşam ihtiyacımı gidermiştim. İki kelimeyi bir araya getiremiyorken en azından şimdi konuşabiliyorum. 🙂
Peki ne ettik ne gördük?
Öncelikle söylemek istiyorum ki… Bağış gelen gıda kolilerini ihtiyaç sahiplerine ulaştırarak Ramazan ayının bereketini dağıttık.
Gönüllülerden biri ile ta Memişli köyüne gittim. Gidiş geliş 1.5 saat yol çekti. Bir gıda kolisini ulaştırabilmek için… Anı oldu bana. Güzel bir anı… Yolda TRAP dinlerken dönüşünde Deutschland – Rammstein’ı dinlememiz efsaneydi benim için. Gittiğimiz amca ile teyzeden “Allah razı olsun”u aldıktan sonra dönüşte ekşili köfteyi gömdük. Lezizoydu!
Depresyon sürecimi Kızılay gönüllülük diliminde de yaşadım (hala yaşıyorum :D). Kızılay Çukurova ailesi bana karşı (herkese karşı öyleler tabii) çok iyiydi. Her şekilde herkesten destek gördüm. Süreci daha da kolaylaştırdılar.
Deprem zamanının Ramazan ayı… Bir teyzenin gıda kolisini evine kadar taşımıştım. Teyzenin acısına ortak olmaya çalışmıştım. Çok mükemmel ötesi bir anı değil evet ama, belki de, yaşanması gereken bir anıydı. O duyguyu… Onunla yaşamak gerekiyordu belki de. Yaşadım da…
Evde Yapmayacağım İşi Kızılay’da Yapıyorum
Evde halının ucunu tutmam… Burda tencere yıkadım. Akşam iftar verildi. Çorba tenceresini yıkamak bana kaldı. Tabii şikayetçi değilim -tatlı bir deneyimdi. Evire çevire teterjanla yıkadım. (“t”eterjan dikkat). Yoruldum. Ama tatlı bir deneyimdi.
Sonra öğrendim. Herkes öyleymiş. Evde yapmadığı her işi şubede yapıyorlarmış.
Niye diye sorulunca da iyilik, gönüllülük cevaplarını alıyorsunuz. Gerçekten iyi insanlar var mı? Evet, var!
Daha birçok iyi insan… Birçok güzel insan… Birçok güzel anı… Birçok acı anı… Yaşadık, yaşayacağız.
Türk Kızılay, Çukurova şubesi olarak özellikle, benim için ayrıca bir aile.
Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim. Kendinize iyi bakın! Gönüllü Ol‘a gidip kaydınızı yapın!
Çukurova Kızılay şubesi Instagram hesabı için tıklayın!
Instagram: ckosedag
Twitter: BloggerCanerK
Medium: Caner Kösedağ